El Evangelio Seg�n Jesucristo / The Gospel According to Jesus Christ

El Evangelio Seg�n Jesucristo / The Gospel According to Jesus Christ

  • Downloads:3102
  • Type:Epub+TxT+PDF+Mobi
  • Create Date:2022-04-24 04:41:41
  • Update Date:2025-09-24
  • Status:finish
  • Author:José Saramago
  • ISBN:8420460613
  • Environment:PC/Android/iPhone/iPad/Kindle

Summary

Jos�, en lugar de ser carpintero sin ning�n tipo de inquietud, es recreado por el autor como un personaje complejo y fascinante, atormentado por la culpa y el arrepentimiento por haber preferido salvar a su hijo antes que alertar a la poblaci�n sobre las intenciones de Herodes。
El evangelio seg�n Jesucristo, que tanto sorprendi� al mundo cat�lico, presenta una visi�n mundana de los hechos relativos al Nazareno: las circunstancias de su nacimiento, los primeros interrogatorios a su madre, los encuentros con �ngeles y demonios, el descubrimiento del amor junto a Mar�a Magdalena, los di�logos existenciales y la angustia por saber cu�l es el verdadero sentido y funci�n de su existencia ante los ojos de Dios。。。

ENGLISH DESCRIPTION

Rather than portraying Joseph as a mere carpenter, Jos� Saramago recreates the man as a fascinating and complex character, tormented by guilt and remorse for electing to save his child over alerting the population of Herod's intentions。 The novel that shocked the Catholic world presents a mundane vision of the events surrounding Jesus of Nazareth, from his birth and the discovery of love to his existential crisis on the meaning and role of his life

Download

Reviews

Diego Crosby

Brutal

Rauros Ammonoidea

At the outset The Gospel according to Jesus Christ seemed like something I would enjoy。 And not in small measure。 I always loved unorthodox revisions of sacred texts。 Or anything speculative, really。If there's anything nobody can deny Saramago is his idyosynchrasical voice, more translucent than most author's and arching over all of his authorship。 A shame, then, that I find it so irritating。 I couldn't even put the reason into proper words。 It definitively interposes, dipped in a cadence that t At the outset The Gospel according to Jesus Christ seemed like something I would enjoy。 And not in small measure。 I always loved unorthodox revisions of sacred texts。 Or anything speculative, really。If there's anything nobody can deny Saramago is his idyosynchrasical voice, more translucent than most author's and arching over all of his authorship。 A shame, then, that I find it so irritating。 I couldn't even put the reason into proper words。 It definitively interposes, dipped in a cadence that that feels lethargic, almost grumbly; as if an apathy had sipped into his otherwise fluent writing。 And on he parrots from a distance without lucidity, bordering on the silly at times。 There is no passion to this Christ。 I don't understand Saramago。 。。。more

Karla Guevara

Increíble novela de Saramago。Su estilo de escritura siempre será un reto para el lector, este libro se convirtió en uno de mis favoritos, pone en debate varias cuestiones sobre la vida de Jesús de Nazaret que en mi opinión puede llegar a ser cuestionable en diversos aspectos, se requiere de años de estudio y entendimiento para atar cabos y llegar a una conclusión más certera, pero al día de hoy Saramago ha reafirmado varias cuestiones al respecto de Jesús de Nazaret。 Se que al final es un libro Increíble novela de Saramago。Su estilo de escritura siempre será un reto para el lector, este libro se convirtió en uno de mis favoritos, pone en debate varias cuestiones sobre la vida de Jesús de Nazaret que en mi opinión puede llegar a ser cuestionable en diversos aspectos, se requiere de años de estudio y entendimiento para atar cabos y llegar a una conclusión más certera, pero al día de hoy Saramago ha reafirmado varias cuestiones al respecto de Jesús de Nazaret。 Se que al final es un libro basado en hechos poco probables pero hay algo de verdad en las páginas de El Evangelio según Jesucristo。 Gracias Saramago por tan increíble obra。 。。。more

José Ortiz

Cuando leo a Saramago tengo que hacerlo con calma por su forma de escribir, es como escucharle hablando de una forma muy calmada, con muchas pausas y pequeñas anotaciones en sus frases。 No divide los diálogos como estamos acostumbrados sino que lo hace mediante comas y casi nunca indica quién está hablando, aunque cuando no lo hace suele ser que no hace falta。 Me parece curioso este libro, sigue la historia de Jesús de Nazaret desde que fue concebido, pero no salta 30 años como en la biblia sino Cuando leo a Saramago tengo que hacerlo con calma por su forma de escribir, es como escucharle hablando de una forma muy calmada, con muchas pausas y pequeñas anotaciones en sus frases。 No divide los diálogos como estamos acostumbrados sino que lo hace mediante comas y casi nunca indica quién está hablando, aunque cuando no lo hace suele ser que no hace falta。 Me parece curioso este libro, sigue la historia de Jesús de Nazaret desde que fue concebido, pero no salta 30 años como en la biblia sino que todo lo que le va ocurriendo es a lo largo de toda su vida。 Me resulta curioso cómo presenta las figuras de los ángeles, del diablo y de Dios。 Los diálogos que se mantienen con ellos。 Los hace más terrenales con ratos de socarronería。Al principio del libro se centra mucho en la figura de su padre, José。 (view spoiler)[Pone mucho énfasis en la culpa que siente por haberse enterado de que Herodes mandaba matar a todos los niños y él corre a salvar al suyo sin pensar en avisar para que otros padres salven a sus hijos。 Quizás la culpa que siente y que le atormenta toda la vida resulte un tanto exagerada, desde mi punto de vista。(hide spoiler)]Me hizo mucha gracia cómo Saramago explica que Jesús es hijo de José y de Dios al mismo tiempo。 (view spoiler)[El ángel se lo explica a María y le viene a decir que Dios mezcló semen con el de José y que es muy difícil saber a ciencia cierta si el espermatozoide que fecundó el óvulo fue de Dios o de José。(hide spoiler)]Me pareció muy interesante el razonamiento que da Dios para haber creado un hijo humano y querer que muera como un martir。 (view spoiler)[Esa idea de que de esa forma un Dios de un pueblo diminuto como el pueblo judío consiga ser un Dios de una gran parte del planeta y cómo Dios no puede competir directamente con otros Dioses me gustó。(hide spoiler)] 。。。more

Nadja

Mislim da mi Isus nikad nije bio drag kao nakon čitanja ove knjige, a mislim da ni on nije verovao u Boga。

Ricardo Olave Montecinos

Compré una versión en el museo de Saramago en Lisboa, una tarde de lluvia de noviembre。 Me entregó una visión humana y llena de culpa de un joven abandonado por su padre, que carga con un don que mueve masas。 Un filósofo anarquista de su época fue Jesús, y el portugués nos ayuda a tratar de verlo desnudo, sin capas, bajo un texto escrito al estilo de un libro de hace varios siglos。 Lo terminé de leer en semana santa, en el calor primaveral de Coimbra。

marijo

4。5* mesmo bom tbh, mas odeio o facto de ele ter feito capitulos com 45 paginas。

Janmi Pace

«El Evangelio según Jesucristo», del gran José Saramago, no es un libro religioso, sino de ficción。 Acercará al lector, sea cristiano o no, de una visión muy humana y cercana de la vida de Jesús。 Cabe destacar el reto y gran responsabilidad del autor con esta novela。🌊 La prosa de esta novelización no tiene nada que ver con las formas espirituales y metafóricas de la Biblia u otros textos religiosos。 Se trata de un estilo fresco y adictivo。💕 Incluye una historia de amor, digna de novela romántica «El Evangelio según Jesucristo», del gran José Saramago, no es un libro religioso, sino de ficción。 Acercará al lector, sea cristiano o no, de una visión muy humana y cercana de la vida de Jesús。 Cabe destacar el reto y gran responsabilidad del autor con esta novela。🌊 La prosa de esta novelización no tiene nada que ver con las formas espirituales y metafóricas de la Biblia u otros textos religiosos。 Se trata de un estilo fresco y adictivo。💕 Incluye una historia de amor, digna de novela romántica, con María Magdalena。👑 Se representa el liderazgo de María Magdalena。 🙄 Puede que a las personas más puristas con los textos sagrados haya algunos elementos que les ofendan。 No por irreverentes, sino por su distanciamiento con los cánones establecidos。 De hecho, Saramago fue acusado por las autoridades de a Iglesia Católica de cometer blasfemias contra Dios y Jesucristo。✨ Más allá de la visión dogmática, se presenta a un Jesucristo muy humano。 Esto nos hará empatizar con el personaje histórico。⭐⭐⭐⭐⭐ ¡RECOMENDADO! 。。。more

Verce Hristovska

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it, click here。 Обично пред Велигден практикувам да прочитам некоја досега не прочитана книга во врска со христијанскиот празник。 Така празникот ми има подлабоко значение и секогаш барам некоја невообичаена книга。 Е па Сарамаго е се друго освен вообичаен。 Воодушевена сум особено зошто книгава е напишана како да е современик на Исус и го прати од неговото раѓање до воскресението。 Романот предизвикал вистинска бура во португалските и шпанските конзервативни кругови, што доведе до цензура на писстелот и му ја нег Обично пред Велигден практикувам да прочитам некоја досега не прочитана книга во врска со христијанскиот празник。 Така празникот ми има подлабоко значение и секогаш барам некоја невообичаена книга。 Е па Сарамаго е се друго освен вообичаен。 Воодушевена сум особено зошто книгава е напишана како да е современик на Исус и го прати од неговото раѓање до воскресението。 Романот предизвикал вистинска бура во португалските и шпанските конзервативни кругови, што доведе до цензура на писстелот и му ја негирале Европската награда за литература。 Сарамаго зборува алегорично и провокативно за човечката судбина。 на начин разбирлив за сите。Во ова Евангелие по Сарамаго, Спасителот носи аура на човештвото многу поголема отколку што тврди Библијата。 За некои, блиски до ревносните христијани, романот е богохулно антиевангелие, за други импресивна приказна за љубовта и човечката жртва, за дваесетте века човечко страдање што следеа。 Секогаш ќе постојат борби меѓу научните кругови и црковните "чувари" на вистинското Евангелие。 Ме погоди затоа што буквално сето тоа што јас го мислев околу реалниот живот на Исус со лесен разбирлив прекрасен стил го има прикажано во овој роман。 Ме бендисува Сарамаго особено неговата храброст да истапиш со ваква тематика во најстрогите религиозни кругови и сепак да излезеш победник。 Да се разбереме јас не ја негирам религијата ниту величината на Исус, но цел живот ме копка таа теза и тој постулат на црквата за кој се воделе дебати во неколку Никомедејски совети и расправи и трактати за човечкото во Богот。 Секој што имал малку подруго видение во врска со детето Исус неговиот овоземен живот бил анатемисан и прогласен за еретик。 Браво за храброста。。 Препорачувам 。。。more

Sean Leonard

How does someone gain an immense following, gain the powers of God, and be told they’re the main character without becoming even a little bit of an egomaniac? Easy, they don’t。 And José Saramago thankfully realizes this。 Despite being a skeptic’s look at the New Testament (Which I haven’t read, by the way), Saramago still treats most of what is written as if it had happened (Healing the sick, the perpetual virginity, directly speaking with God)。 The first half of the book follows Mary and Joseph How does someone gain an immense following, gain the powers of God, and be told they’re the main character without becoming even a little bit of an egomaniac? Easy, they don’t。 And José Saramago thankfully realizes this。 Despite being a skeptic’s look at the New Testament (Which I haven’t read, by the way), Saramago still treats most of what is written as if it had happened (Healing the sick, the perpetual virginity, directly speaking with God)。 The first half of the book follows Mary and Joseph and is immaculately quiet and reflective。 The presence of a maybe-angel-maybe-not-an-angel is the source of a very unsettling feeling through the book’s first half。 The Jesus-centric second half is interesting in that in the meetings with God, we learn that He is more or less the same wrathful, hypocritical, and egocentric God of the Torah。 The tragedy is that everything is pre-ordained, and though Jesus realizes this, he can do nothing to change it。 My Guy Yahweh saw the future with Morbius starring Jared Leto, and did nothing about it, smh。 7。5/10。 。。。more

Mara Rossi

Saramago ispirandosi ai Vangeli apocrifi ripercorre in questo libro la vita di Gesù narrata dal suo punto di vista e dal punto di vista delle persone che ha intorno。 "Il bene e il male non esistono in quanto tali, ciascuno di essi è solo l'assenza dell'altro"; attorno a questo tema ruota tutto il romanzo perché i personaggi sono analizzati nella loro  veste più umana, viene meno la concezione divina a cui siamo abituati a vantaggio di un'umanizzazione che li rende molto vicini a noi。 Responsabil Saramago ispirandosi ai Vangeli apocrifi ripercorre in questo libro la vita di Gesù narrata dal suo punto di vista e dal punto di vista delle persone che ha intorno。 "Il bene e il male non esistono in quanto tali, ciascuno di essi è solo l'assenza dell'altro"; attorno a questo tema ruota tutto il romanzo perché i personaggi sono analizzati nella loro  veste più umana, viene meno la concezione divina a cui siamo abituati a vantaggio di un'umanizzazione che li rende molto vicini a noi。 Responsabilità, rancore, rimorso, paura sono sentimenti che si ripropongono più volte nel corso del libro。 Il Gesù di Saramago è un uomo che soffre il destino che gli è stato imposto che vuole ribellarsi ma che comprende di non poter sfuggire alla volontà di Dio。 Saramago si oppone alla divinizzazione di Gesù e di Maria, sono semplicemente un uomo e una donna e come tali vivono la loro vita, amando, lavorando, soffrendo。 Non bisogna stupirsi se Gesù è  innamorato di Maddalena, se ha dei fratelli e sorelle, se Maria ha avuto rapporti con Giuseppe perché è questa la natura dell'uomo e il fatto di accettarla non rende meno valido il messaggio cristiano (forse per i cristiani più "accaniti" e bigotti leggere pensieri del genere potrebbe apparire quasi scandaloso)。 Intensissimo il dialogo tra Gesù, Dio e il Diavolo, dove la dicotomia tra bene e male viene fuori in maniera quasi violenta, ci viene descritto un Dio ambizioso a tratti più malvagio del Diavolo che rifiuta la richiesta di perdono di quest'ultimo perché se scomparisse lui anche Dio non esisterebbe più。 Qui sorgono dubbi sulla reale affermazione del bene che l'attuazione della volontà di Dio comporterebbe " dei macelli immagina il mio altare di Gerusalemme moltiplicato per mille, metti degli uomini al posto degli animali e neanche così riuscirai a sapere di preciso cosa sono state le Crociate。。。"。 Ancora una volta Gesù capisce di non potersi opporre ma, una volta lì sulla croce esclama rivolto al cielo "Uomini, perdonatelo, perché non sa quello che ha fatto"。 Lo stile è quello tipico di Saramago densissimo, pungente e a tratti pesante, in particolare nelle prime 100/120 pagine, ma così colto e ricercato che leggere le sue parole è a prescindere un piacere。 Per chi fosse interessato al tema della riscrittura dei Vangeli apocrifi consiglio l'ascolto dell'album di Fabrizio De Andrè "La buona novella", straordinario e illuminante quanto il romanzo di Saramago。 。。。more

Sue A。

The title of this book is enough to cause controversy but if you think of Saramago's other fantastical stories: of the world's people going blind or a chunk of a continent breaking off and floating away, you should be able to read this one with the same open-mindedness。The stories of Jesus are familiar but Saramago has filled in the gaps with his own imaginative take。 Read this book and enjoy it but my advice is。。。do not take it as gospel。 The title of this book is enough to cause controversy but if you think of Saramago's other fantastical stories: of the world's people going blind or a chunk of a continent breaking off and floating away, you should be able to read this one with the same open-mindedness。The stories of Jesus are familiar but Saramago has filled in the gaps with his own imaginative take。 Read this book and enjoy it but my advice is。。。do not take it as gospel。 。。。more

Z。 D'Aleo

È davvero con questo che Saramago ha vinto la scomunica? Stento seriamente a crederlo。Piccola premessa, sono agnostico e rispetto il culto di tutti, ma parlo solo di ciò che conosco e parlo perché qualcosa la conosco。 Ho avuto un'educazione fortemente cristiana cattolica。 Mia madre è teologa e da piccolo la seguivo ovunque, al punto da partecipare attivamente a seminari, convegni, tavole rotonde, in cui spoiler, mi confrontavo con gente che aveva come minimo tre volte i miei anni。 Sono sempre st È davvero con questo che Saramago ha vinto la scomunica? Stento seriamente a crederlo。Piccola premessa, sono agnostico e rispetto il culto di tutti, ma parlo solo di ciò che conosco e parlo perché qualcosa la conosco。 Ho avuto un'educazione fortemente cristiana cattolica。 Mia madre è teologa e da piccolo la seguivo ovunque, al punto da partecipare attivamente a seminari, convegni, tavole rotonde, in cui spoiler, mi confrontavo con gente che aveva come minimo tre volte i miei anni。 Sono sempre stato appassionato di storie, mi sono sempre posto domande e ho sempre cercato di trovare delle risposte。(TW: se trovi che questo argomento sia per te sensibile, allora non andare avanti。。。)E Gesù è sempre stato uno dei miei protagonisti fantastici preferiti。 Sia chiaro, questa frase non è una provocazione, non voglio mancare di rispetto a chi crede, da ex credente l’unica figura di cui mi sento di poter liberamente parlare è quella storica, ma la figura storica del Nazzareno è stata fortemente romanzata nei secoli; quindi, come possiamo effettivamente credere che ciò che è accaduto due mila anni fa in un Paese lontano possa effettivamente coincidere con quella storia che ti raccontano oggi al Catechismo?Oltre il fatto che, a ragion di logica, come si può scegliere di credere nell’esistenza di un’Entità suprema, perfetta, Dio Creatore, Sostanza Generante e non Generata, si può scegliere di non credere in suddetta figura, senza però andare a svalutarne tutte le opere artistiche derivate, sacre e profane。Tutti i quadri in Chiesa raffigurano Santi, ma non tutti santi sono stati i pittori che hanno sfruttato a pieno il loro talento per denaro。E il denaro è per tutti denaro。E non bisogna essere scelti da Dio per essere portavoce di ciò che si crede essere il bene。Premessa finita。。。La Bibbia Cristiana (intesa come nuovo e vecchio testamento) resta il libro più venduto, più tradotto e più stampato al mondo。La Chiesa, nei secoli, si è macchiata di innumerevoli crimini orrendi e non mi sto riferendo solo alle guerre sante e alle persecuzioni, mi riferisco a quello che credo sia il crimine più terribile。 La riscrittura delle scritture。Era semplice。Dovevano fare solo una cosa。Tramandare。Non trascrivere。Non riscrivere。Non cambiare。Tramandare。E invece no。Col tempo tutto si perde e si sceglie a quale fazione appartenere e poi quando anche il potere temporale si mischia con quello spirituale il problema non può che ingigantirsi fino a scoppiare。 E nascono allora le fazioni e poi le sotto fazioni di fazioni。 I vangeli che vengono letti in Chiesa sono quelli che consideriamo canonici。 Sono davvero stati scritti dagli apostoli? Verità? Non possiamo saperlo。 Mistero della fede。 Prendiamo per certo quello che è stato tramandato。 Esistono altri vangeli? Sì。Si chiamano vangeli apocrifi e se non sono canonici è solo perché entrano in contraddizione con quanto presente nei quattro canonici。E i quattro canonici perché sono considerati tali?Tre dei quattro sono sinottici。 Insomma, per farla breve, tre dei quattro dicevano quasi la stessa cosa, quindi sono stati presi per vero。 E intere vite vengono tuttora consacrate alla ricerca di una Verità rivelata millenni fa。 Una nuova legge, una nuova alleanza。 Un nuovo volto di un Dio migliore。 Un Dio che ama。 E questo grazie al sacrificio del Cristo, un giovane carismatico in grado di tenere testa ai vecchi burberi。 Un giovane in grado di porsi le domande giuste。 Un giovane in grado di parlare alle folle usando parole semplici, storie e parabole。 Un giovane in grado di farsi ben volere。 Un giovane in grado di dare voce e credito alle donne。 Un giovane in grado di diventare immortale nei secoli。 Un giovane che ha cambiato le regole, scrivendo la storia a partire dalla sua storia。 Una rivoluzione così forte da mettere un punto e ricominciare。 Giovani che ricostruiscono un mondo che in poco tempo è tornato in mano ai vecchi。 E poi ci si chiede perché si perde la fede。Ma non è di religione che volevo parlare。Perché tutta questa premessa dopo la premessa?“Il vangelo secondo Gesù Cristo” di Saramago prende per vero molte delle cose presenti e ricorrenti di vari vangeli apocrifi (vedi la figura di Maria Maddalena) e ricostruisce quasi fedelmente la storia che conosciamo già, mantenendo una scrittura degna di un tredicesimo apostolo。Devo ammettere che non mi ha preso subito。 Inizia molto lentamente。 Poi, però, sono entrato all’interno della storia。 Sarà stata la notte insonne, sarà stato il silenzio。 Non lo so, mi sono ritrovato nel deserto, catapultato nella storia。Ci sono delle parti davvero bellissime。Non vi faccio spoiler, ma immaginatevi che a una certa spuntano Dio, il Diavolo e il Nazzareno, e no, non è l’inizio di una barzelletta, anche se l’interazione tra i tre personaggi è molto alla Neil Gaiman。 Cos’è il bene?E cos’è il bene senza il male?Saramago punta tantissimo il dito contro il Dio del vecchio testamento (e questo suo puntare il dito contro un Dio che è tutto tranne che amore lo si vede molto molto di più in Caino)。Ci sono dei passaggi davvero molto belli。 E la figura di Gesù ragazzino, ragazzo e poi uomo è davvero ben costruita。 Quasi impossibile non entrare in empatia con colui che diviene strumento nelle mani del Signore。 E il fine?Qual è il fine?Il Diavolo che tenta di tentare perfino Dio。 Ma Dio capisce di essere Dio perché esiste il Diavolo che è il Diavolo。E il Dio, Unico, è davvero unico? Oppure è unico solo agli occhi del suo popolo?Cosa sarebbe successo al Dio degli ebrei senza il Cristianesimo a prendere il sopravvento? Mi è sembrato di leggere Dune。 Dune, d’altronde fa una cosa molto simile。 Per i Fremen muad'dib è il Messia。 Ma il messia come è diventato tale? Nessuno è profeta in casa propria。 E questo libro è un capolavoro。 。。。more

Domenico Zagari

Umano, tragico, enigmatico。 La storia di Gesù dal punto di vista strettamente umano。

Rebeca

My ignorance didn’t allow me to finish this book。 Jesus know I tried 😉

LuisConval

Es este tu Dios porque el mío sí

Alida Gayol

Es una joya de libro。 Imperdible, alucinante。

Eunice Pulido

Un libro que nos muestra a un Jesucristo humanizado, con un Dios egoísta。 Ahora entiendo porque causó mucha polémica。Es mi primer libro de Saramago y al principio la lectura me costó trabajo por la forma en que esta escrita, después le agarre el ritmo。 Le doy dos estrellas porque es un tema que no me gusta y en ocasiones se me hizo denso。Aplaudo mucho la pluma de Saramago y no se me quitan las ganas de conocer más de su obra。

Atwalys Tristan

Un chef d'œuvre absolu ! Poétique。。。magistral et monumental ⭐⭐⭐⭐⭐⭐ Un chef d'œuvre absolu ! Poétique。。。magistral et monumental ⭐⭐⭐⭐⭐⭐ 。。。more

Paty Lavin

Quedé fascinada con este libro sensacional de José Saramago, investigación impresionante, muy cuidada en todos los detalles, diálogos excelentes, intimidantes en algunos momentos, la crítica a la sociedad y a la religión muy bien llevada, así como el trato a las mujeres, la ironía, el humor y las chispas que pone en la redacción me llevaban a imaginarme mil cosas que jamás habían pasado por mi mente。 Humaniza todo lo relacionado con Jesús, nos invita a repasar, investigar, reflexionar de todos l Quedé fascinada con este libro sensacional de José Saramago, investigación impresionante, muy cuidada en todos los detalles, diálogos excelentes, intimidantes en algunos momentos, la crítica a la sociedad y a la religión muy bien llevada, así como el trato a las mujeres, la ironía, el humor y las chispas que pone en la redacción me llevaban a imaginarme mil cosas que jamás habían pasado por mi mente。 Humaniza todo lo relacionado con Jesús, nos invita a repasar, investigar, reflexionar de todos los temas de la vida en especial de dios y el demonio, del bien y del mal, de la duplicidad en nuestra vida, creencias que muchas veces nos atan a nuestros vacíos (“todo cuanto interesa a dios, interesa al diablo”), y aparece la fe, esperanza, así como elementos que describe y nos llevan a recuperarnos y a aceptar lo que tenemos que vivir。Me reí mucho cuando habla de las Madres, con el gran acierto de que “la memoria tiene esto, sus propias razones para recordar y olvidar”。 Muchas frases subrayadas para reflexionar como: “una manera mentirosa de decir la verdad o de poner la verdad al servicio de la mentira” así como “cuanto valen las culpas y los remordimientos”。 Mi libro quedó lleno de banderitas amarillas de todo lo que investigué al mismo tiempo que leí, así como lo que me queda para seguir construyendo mis lecturas。Un aplauso de pie por los miles de muertes que documentó en honor a la batalla de la religión y por el amor a Dios, me dejó admirada, estoy segura muchos años de trabajo para lograrlo。Premio Nobel (1998) trasciende en mi vida entiendo lo que mi mente rondaba, si no fuera por esta novela no podría traducirlo como Saramago lo hace。 。。。more

Victoriak

De lo mejor (de lo mejor) de Saramago。

Cesar Pinto

El estilo de escritura de Saramago, su firma, siempre supone un reto; pero me encanta。 Siempre es bueno leer a premios nobel。Me encantó este libro。 En él se retrata un Jesucristo muy humano, muy real y sobre todo (desde mi ignorancia) muy apegado al trato real entre hombres y mujeres en esta cultura y en ese tiempo。 Al inicio, desde mi perspectiva católica, me pareció disonante el relato, acostumbrado a una mirada y una única perspectiva。 Luego me dejé llevar y en serio, que bonita experiencia。 El estilo de escritura de Saramago, su firma, siempre supone un reto; pero me encanta。 Siempre es bueno leer a premios nobel。Me encantó este libro。 En él se retrata un Jesucristo muy humano, muy real y sobre todo (desde mi ignorancia) muy apegado al trato real entre hombres y mujeres en esta cultura y en ese tiempo。 Al inicio, desde mi perspectiva católica, me pareció disonante el relato, acostumbrado a una mirada y una única perspectiva。 Luego me dejé llevar y en serio, que bonita experiencia。 De todo el libro mi parte favorita fue el pasaje de los 40 días en el mar junto al Señor y al Pastor。 Es muy frío todo, pero la explicación que se da hace a uno como lector entender el porqué de todo。 A mi top de favoritos del año。 。。。more

Gualtiero

Forse ho approcciato questo libro in modo errato。 Ero convinto di leggere una versione alternativa della storia di Gesù, contenente qualche rivisitazione della morale cristiana o comunque delle riflessioni importanti。Mi sono ritrovato invece in una riscrittura anche abbastanza banale della storia di Gesù, incentrata quasi più sul rapporto con la famiglia che con la divinità。L'unica parte interessante è costituita in una decina di pagine in cui Gesù si confronta con Dio e con il diavolo, per il r Forse ho approcciato questo libro in modo errato。 Ero convinto di leggere una versione alternativa della storia di Gesù, contenente qualche rivisitazione della morale cristiana o comunque delle riflessioni importanti。Mi sono ritrovato invece in una riscrittura anche abbastanza banale della storia di Gesù, incentrata quasi più sul rapporto con la famiglia che con la divinità。L'unica parte interessante è costituita in una decina di pagine in cui Gesù si confronta con Dio e con il diavolo, per il resto solamente tanta scrittura prolissa e inutilmente diluita。E poi una cosa che non ho capito: perchè i dialoghi non sono tra virgolette e non hanno punteggiatura? Cosa che rende ancora più illeggibile il libro。 。。。more

Carolina Filipe

“Do barro ao barro, do pó ao pó, da terra à terra, nada começa que não acabe, nada acaba que não comece”

Nasel Bel

Siempre me he preguntado ¿qué hubiera pasado si la historia que nos cuentan sobre Jesús tuviera más momentos humanos que divinos? Recuerdo leer la biblia cuando era pequeña y preguntar eso en el catecismo y no recibía respuestas, y así crecí imaginando historias alternas, creando capítulos no escritos de lo que creí que fue。 De repente me encuentro con este libro donde creí conocer a los personajes y aún así estar preparada para el desenlace, pero me encontré con una sorpresa, como si los person Siempre me he preguntado ¿qué hubiera pasado si la historia que nos cuentan sobre Jesús tuviera más momentos humanos que divinos? Recuerdo leer la biblia cuando era pequeña y preguntar eso en el catecismo y no recibía respuestas, y así crecí imaginando historias alternas, creando capítulos no escritos de lo que creí que fue。 De repente me encuentro con este libro donde creí conocer a los personajes y aún así estar preparada para el desenlace, pero me encontré con una sorpresa, como si los personajes vivieran en un universo alterno, como si esta vez conociera a una nueva persona。 Ahora después de leerlo, tengo una extraña sensación de vacío y de despedida, como si está historia fuera en realidad lo que necesitaba para satisfacer mi curiosidad aunque solo fuera por un momento。Entretenido, un reto porque no posee muchos signos de puntuación pero ha sido disfrutable y un buen compañero de viaje。 。。。more

Χρήστος Αζαριάδης

Φαν της θρησκείας δεν είμαι, αυτό το δηλώνω εξαρχής。 Φαν του Σαραμάγκο είμαι。 Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος παίρνει τον γραπτό λόγο και τον κάνει κυριολεκτικά ο,τι θέλει。 Τον πλάθει, τον τσαλακώνει, του δίνει παραπάνω διαστάσεις συνομιλώντας ουσιαστικά με τον αναγνώστη。Τον Σαραμάγκο ή που θα τον λατρέψεις ή που θα τον μισήσεις。 Ανήκω στην πρώτη κατηγορία。 Τον αγάπησα στο περί τυφλότητος και το όλα τα ονόματα, αλλά τον αποθέωσα στο περί θανάτου。 Αυτό το βιβλίο, που η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή, βλέ Φαν της θρησκείας δεν είμαι, αυτό το δηλώνω εξαρχής。 Φαν του Σαραμάγκο είμαι。 Δηλαδή αυτός ο άνθρωπος παίρνει τον γραπτό λόγο και τον κάνει κυριολεκτικά ο,τι θέλει。 Τον πλάθει, τον τσαλακώνει, του δίνει παραπάνω διαστάσεις συνομιλώντας ουσιαστικά με τον αναγνώστη。Τον Σαραμάγκο ή που θα τον λατρέψεις ή που θα τον μισήσεις。 Ανήκω στην πρώτη κατηγορία。 Τον αγάπησα στο περί τυφλότητος και το όλα τα ονόματα, αλλά τον αποθέωσα στο περί θανάτου。 Αυτό το βιβλίο, που η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή, βλέπουμε μια άλλη προσέγγιση του βίου του Θεανθρώπου。 Με σάτιρα, κριτική σκέψη και διάθεση για συζητήσεις "έξω από το κουτί"。Σίγουρα δεν είναι για τους φανατικούς της εκκλησίας, αλλά ούτε και τους πολέμιους της。 Είναι για όλους αυτούς που τολμούν να σκέφτονται。 Όπως άλλωστε κάθε βιβλίο που αξίζει τον χρόνο μας。 。。。more

Nino Chikviladze

This review has been hidden because it contains spoilers。 To view it, click here。 "შეუნდეთ ხალხო რამეთუ არც კი იცის რას აკეთებს" 。。 მაგარია "შეუნდეთ ხალხო რამეთუ არც კი იცის რას აკეთებს" 。。 მაგარია 。。。more

Erasmia Kritikou

"Eίπε τοτε ο Διαβολος, Χρειάζεται να ειναι κανείς Θεος για να του αρέσει τοσο το αίμα"___________________Υπερσυγκλονιστικός Σαραμάγκου γι΄αλλη μια φορά, μαλλον σωστότερα: καλύτερος απο ποτέ。 Το αιρετικό του Ευαγγέλιο ειναι μια ιδιοφυία και ενα κατηγορώ με εναν ευφανταστα αυθάδη και τολμηρό τρόπο για την εξουσιομανία του να είσαι θεός。 Να αγαπάς να σε λατρεύουν。 Ξεκινά απο την σκέψη του μεθυστικού αυτής της αισθησης - το Σύνδρομο του Θεού που λενε οτι καταλαμβάνει καμια φορα και τους γιατρούς ή γ "Eίπε τοτε ο Διαβολος, Χρειάζεται να ειναι κανείς Θεος για να του αρέσει τοσο το αίμα"___________________Υπερσυγκλονιστικός Σαραμάγκου γι΄αλλη μια φορά, μαλλον σωστότερα: καλύτερος απο ποτέ。 Το αιρετικό του Ευαγγέλιο ειναι μια ιδιοφυία και ενα κατηγορώ με εναν ευφανταστα αυθάδη και τολμηρό τρόπο για την εξουσιομανία του να είσαι θεός。 Να αγαπάς να σε λατρεύουν。 Ξεκινά απο την σκέψη του μεθυστικού αυτής της αισθησης - το Σύνδρομο του Θεού που λενε οτι καταλαμβάνει καμια φορα και τους γιατρούς ή για οσους κρεμονται ζωες σαν μαριονετες απ τα χερια τους- και ποσο λαό, ποσες ψυχες, ποσο αιμα θα αποφασισεις να θυσιασεις στο διαβα της Ιστοριας της Ανθρωποτητας μπρος στο όνομά Σου。Αυτο νομιζω οτι καυτηριαζει και θελει να δειξει ο καλός μας παραμυθάς ο Σαραμαγκου。 Στο Ευαγγέλιό του ο Ιησους ειχε οχτω αδερφια, ο Αγγελος που ευαγγέλισε τη Μαρια ηρθε ως ζητιάνος, δεν εφερε κανεναν κρινο, αλλα την συνοδευσε στην Βηθλεεμ και εμφανιστηκε περισσοτερες φορες στην ζωη τη δική της και του Ιησου, ως Ποιμενας, ο Ιωσηφ πεθανε στο σταυρο απο λάθος, ο Λαζαρος δεν αναστηθηκε γιατι η συντροφος του Ιησου, η Μαρια απο τα Μάγδαλα και αδερφή του Λάζαρου του ειπε Μην τον αφησεις να ζησει δυο θανάτους - αυτή η πορνη της Βηθανίας, που οταν γνωρισε τον Ιησου και του εμαθε τον ερωτα το εκλεισε το μαγαζακι της, βαζοντας μια ταμπελα απ εξω για μια βδομάδα να μην τους ενοχλησουν (ενα do not disturb τυπου ξενοδοχειων δηλαδη, Σαραμαγκου σ αγαπω, αληθεια) Ο Ιουδας ο Ισκαριωτης πηγε και προδωσε τον Ιησου σε συννενοηση μαζι του, και δεν δεχτηκε τα τριαντα αργυρια, λεγοντας στους Ρωμαιους οτι πια δεν θα χει λογαριασμους να τακτοποιησει, πριν παει να απαγχονιστει κατω απο μια συκια την επομενη στιγμή。Καθως διαβαζα, συθέμελα συγκλονισμένη, ενα βιβλιο για το θεμα του οποιου υπο αλλες συνθηκες δεν θα ειχα το παραμικρο ενδιαφερον/κίνητρο, σταματουσα για να διαβάσω στον αντρα μου αποσπάσματα που μου χαν τιναξει τα μυαλα στον αέρα, κι αυτος ελεγε αμάν, και καθε φορά με ρωτουσε εαν η Εκκλησια τον έχει αφορισει。 Δεν ξερω, θα ηθελα να ξερω, αυτο που ξερω ειναι οτι αφόρισαν τον Καζαντζακη για λιγοτερα - που πλεον θα ειναι ο επομενος στη λιστα μου, σε τετοιο τρυπακι μ εβαλες Ζοζέ, χαλαλι σου。Δε θα παραληρησω αλλο για την δυνατή εικονοπλαστική γλωσσα αυτου του μάγου, κυριολεκτικά, της λογοτεχνιας, ο,τι γραφει το ζω, πάντα, και δεν παιρνω ανάσα, χωρις τελειες χωρις παυλες διαλογων και εισαγωγικά, το ευρημα του αυτο κανει το αναγνωστικο βλεμμα να κυλαει στις σελιδες απνευστί, ο γραπτος λογος εικονοποιεί τον προφορικό, ειμαι τοσο εντυπωσιασμενη και αυτο φαινεται, καθε φορα που διαβαζω κάτι του。 Και καθε φορά μετά, το επομενο βιβλιο μου ειναι απλώς 'λίγο', γιατι αργώ πολύ να συνέλθω。Ειχα παρα πολλά εδάφια σημειώσει, χανουν όμως όλα μπροστα στο κλείσιμο του Ευαγγελίου, γιατι εμεις τα θρησκευομενα παιδακια που προλαβαμε διδαχές Καινής Διαθηκης στο σχολειο και Κατηχητικό καποιες Κυριακές, ειχαμε μαθει οτι στον Σταυρό ο Ιησους πεθαίνοντας κοιταζει προς τον ουρανο και ζηταει απο τον Θεο να συγχωρεσει τους ανθρωπους διοτι "δε ξερουν τι κανουν"ο Σαραμάγκου, αυτη η διαβολου καλτσα μ΄αφηνει έκπληκτη κλεινοντας με το βλέμμα του Ιησού προς την γη "και αντιλαμβανόμενος τα ποτάμια αίματος και τον πόνο που θα γεννηθεί απο Αυτόν και θα πλημμυρίσει τη γη, στα επομενα χρόνια που θα' ρθουν κραυγασε προς τον ανοιχτό ουρανό οπου ο Θεος χαμογελουσε:Ανθρωποι συγχωρήστε Τον γιατι δεν ξερει τι κανει"____________________________Ε παρε ολα μου τ αστερια ρε Σαραμάγκου, Θεέ 。。。more

Germaine

4。5*Que librazo!!“Quizá no sea exactamente un águila de perspicacia, un portento de inteligencia pero es merecedor de nuestro respeto, tiene, como el mismo declaró, una herida en el alma, y no permitiéndole su naturaleza esperar que la dañe el simple hábito de vivir con ella, hasta llegar a cerrarse esa cicatriz benévola que es el no pensar, se fue a buscar por el mundo, quien sabe si para multiplicar sus heridas y hacer con todas ellas juntas un único y definitivo dolor”